Spontane generatie
Spontane generatie
Darwinistische (en neo-Darwinistische) evolutie richt zich alleen op het mechanisme voor modificaties in de tijd tussen verschillende soorten organismen. De evolutietheorie behandelt nog steeds niet het eerste organisme dat door toeval ontstond op onze zogenaamde “primitieve planeet” – dit wordt “spontane generatie” genoemd.
Zonder externe inmenging in beschouwing te nemen is “spontane generatie” de enig mogelijke uitleg voor de eerste organismen op aarde. Het concept gaat ver terug in de tijd, naar Anaximander, een Grieks filosoof in de 6e eeuw voor Christus, die voorstelde dat leven ontstond uit modder wanneer die werd blootgesteld aan zonlicht. Hoewel Darwins theorie zich concentreerde op het mechanisme voor evolutionaire veranderingen tussen levensvormen, hield hij tevens vol dat het oorspronkelijke leven voortkwam uit een “kleine vijver” waarin zonlicht inwerkte op organische zouten. In de jaren ’20 stelden de wetenschappers Oparin en Haldane deze basistheorie van “spontane generatie” bij door te verkondigen dat een “hete waterige soep” van eenvoudig leven werd geproduceerd onder inwerking van ultraviolet licht op een primitieve atmosfeer van water, ammonia en methaan.
Terwijl ik doorging met lezen, ontdekte ik een interessant thema. Het publiek in het algemeen en de onderwijzende media leken zich prima te vinden in deze basistheorieën en aannamen. Maar toch, gedurende de laatste decennia is de wetenschappelijke gemeenschap steeds onrustiger geworden. Nadat de wetenschap en de technologie van de 20e eeuw de filosofische behoefte aan metafysische zaken wisten te verwijderen, begonnen de wetenschap en technologie van de 21e eeuw zaken te openbaren die niet verklaard kunnen worden door puur naturalistische processen.
In ogenschouw nemend hoe de prebiotische soep wordt aangehaald als een reeds vastgestelde realiteit in zo vele discussies over de oorsprong van het leven, komt de realisatie dat er absoluut geen positief bewijs is voor het bestaan ervan min of meer als een schok.[1]
Iets klopte hier niet – wetenschappers uit alle hoeken (atheïstisch, agnostisch en theïstisch) verklaarden dat spontane generatie al honderd jaar geleden weerlegd werd![2]
Sterker nog, evolutionaire wetenschappers zelf begonnen de kans te onderzoeken dat een zelfstandig levend, eencellig organisme (een bacterie, bijvoorbeeld) kon ontstaan door een toevallige combinatie van de bouwstenen voor leven (aminozuren, bijvoorbeeld). Harold Morowitz, een gerespecteerd natuurkundige van Yale University en auteur van “Origin of Cellular Life” (“De oorsprong van cellulair leven”, 1993), verklaarde dat de kans op een spontane generatie van enige aard 1 op 10100.000.000.000 bedroeg.[3]
Sir Fred Hoyle, een populair agnosticus die “Evolution From Space” ("Evolutie uit de ruimte”, 1981) schreef, stelde dat deze kans 1 op 1040.000 was ("hetzelfde als de waarschijnlijkheid dat een tornado die door een schroothoop raast een Boeing 747 samenstelt").[4]
Francis Crick, een atheïst en mede-ontdekker van de DNA-structuur in 1953, noemt leven “bijna een wonder”.[5] Hij was niet in staat om de metafysische implicaties van zijn DNA-ontdekking te rationaliseren, en daarom ontwikkelde hij in de jaren ’70 zijn “interstellaire kiemen“ theorie.
Overigens, wetenschappers definiëren “statistische onmogelijkheid” als een waarschijnlijkheid van 1 op 1050 (1 in 100.000 miljard, miljard, miljard, miljard, miljard). Dus, of het nu gaat om een kans is van 1 op 10100.000.000.000 of een kans van 1 op 1040.000, het is duidelijk dat het idee dat leven zich ontwikkelde uit niet-leven aan de wetenschappelijke standaard van statistische onmogelijkheid heeft voldaan.
Ik denk dat biochemicus en Nobelprijswinnaar George Wald van Harvard University de zaak perfect belichtte toen hij verklaarde:
Men hoeft slechts de omvang van deze taak te overdenken om toe te geven dat de spontane generatie van leven onmogelijk is. Maar toch: hier zijn we, naar ik geloof, als een resultaat van spontane generatie.[6]
Nou, wat zijn deze wetenschappers nu aan het ontdekken?... Waarom komen ze met zulke hoge onwaarschijnlijkheden tegen hun eigen theorieën? Waarom stellen ze nieuwe (en enigszins vreemde) aannames voor zoals DNA-kiemen uit buitenaardse culturen?...
[1] Michael Denton, Evolution: A Theory in Crisis, Adler en Adler, 1985, 261.
[2] George Wald, "The Origin of Life," Scientific American, 191:48, May 1954.
[3] Harold Marowitz, Energy Flow in Biology, Academic Press, 1968.
[4] Sir Fred Hoyle, Nature, vol. 294:105, November 12, 1981.
[5] Francis Crick, Life Itself – Its Origin and Nature, Futura, 1982.
[6] George Wald, "The Origin of Life," Scientific American, 191:48, May 1954.
