Het oude Mesopotamië

Het oude Mesopotamië

Nou, wat heeft de archeologie onthuld over het oude Mesopotamië?

Omdat ik steeds probeerde de oude geografische kaarten met de tegenwoordige kaarten te verzoenen, besloot ik te beginnen met een blik op het archeologische bewijs voor de steden en de beschavingen die in de Bijbel worden vermeld. Hoe zit het met de oude steden van Abraham en de Patriarchen? Bestonden zij echt? Abrahams voorouderlijke thuisstad “Ur” wordt gepresenteerd als een machtige stadstaat in het Zuiden van Mesopotamië en wordt in het Oude Testament vier keer genoemd. Nou, het blijkt dat Ur gelegen is in het huidige Irak. Afhankelijk van de geschillen in de regio is de stad in de laatste eeuw af en aan opgegraven. Daarbij is een weelde aan informatie blootgelegd aangaande de heidense cultuur in Abrahams tijd. In het boek Genesis verhuist Abrahams vader, Terach, met zijn familie naar “Haran” in het noorden.^[1] Deze oude stad is ontdekt en uitgegraven in het hedendaagse Turkije. In datzelfde gebied in Turkije vinden we dorpen die nog steeds vernoemd zijn naar Abrahams grootvader en overgrootvader, Nachor en Serug.^[2]

Tot op heden zijn er talloze locaties en artefacten ontdekt die veel over de oude Mesopotamische cultuur hebben prijsgegeven. Eén van de meest dramatische vindingen is de “Sumerische koningslijst”, die dateert uit ongeveer 2100 voor Christus. Deze collectie van kleitabletten en -prisma’s is hoogst opwindend, omdat het de Sumerische koningen in twee categorieën verdeeld: zij die heersten vóór de “grote vloed” en zij die erna heersten.^[3] Feitelijk worden verslagen van een wereldwijde vloed in de meeste oude culturen gevonden. Bijvoorbeeld, het “Heldendicht van Gilgamesj” van de oude Babyloniërs bevat een uitgebreid vloedverhaal. Het heldendicht werd ontdekt op kleitabletten in locaties als Nineve en Megiddo en bevat zelfs een man die een groot schip bouwde, dit met dieren vulde en vogels gebruikte om te zien of de waterspiegel al was gedaald.^[4]

De archeologie heeft in de laatste eeuw ook licht geworpen op de grote militaire beschavingen van het oude Mesopotamië en hun uiteindelijke gevolgen voor de wetten en culturen in de regio. Een significante ontdekking is de “Wettelijke Code van Hammurabi” . Dit is een zeven voet hoge ets in zwarte dioriet die ongeveer 300 wetten bevat van de Babylonische koning Hammurabi. De Wettelijke Code dateert uit ongeveer 1750 voor Christus en bevat vele civielrechtelijke wetten die erg lijken op de wetten die gevonden worden in de eerste vijf boeken van de Bijbel. Een andere opgraving bij de oude stad “Nuzi”, vlakbij de rivier de Tigris, leverde ongeveer 20.000 kleitabletten op. Deze wigvormige tabletten, daterend tussen 1500 en 1400 voor Christus, verklaren de cultuur, gebruiken en wetten uit deze tijd, waarvan vele overeenkomen met die in de eerste boeken van de Bijbel.^[5]

Met betrekking tot de belangrijkste oude Rijken werd door het hele Oude Testament heen de beschaving van de Hittieten genoemd als heersers over het gebied dat tegenwoordig Turkije, Syrië en Libanon beslaat, maar buiten de Bijbel was er helemaal niets bekend over dit volk. Ongeveer 100 jaar geleden werd het oude “Boghazkoy” ontdekt ten oosten van Ankara, Turkije. Dit bleek de bloeiende hoofdstad van het Hittitische Rijk te zijn. Sindsdien hebben archeologen een schat aan informatie blootgelegd over de geschiedenis, taal en cultuur van een volk dat door vele geleerden tot in de 20e eeuw als “denkbeeldig” werd beschouwd.^[6]

De Bijbel verhaalt regelmatig over Nebukadnessar en het Babylonische Rijk, dat in 586 voor Christus Jeruzalem vernietigde en de Joden tot 70 jaar ballingschap in Babylonië dwong. Welnu, het oude Babylonië is nu blootgelegd en bestaat uit meer dan 1200 hectaren, ongeveer 90 kilometer ten zuiden van het tegenwoordige Baghdad in Irak. De ruïnes bestaan onder meer uit de beroemde Ziggoerat structuren, het paleis van koning Nebukadnessar en de enorme stadsmuren die 80 voet dik meten (dat is breed genoeg om een wagen met vier paarden bovenop de muur te kunnen laten keren).^[7]

De Filistijnen stonden bekend als één van de “zeevolkeren” die onafgebroken tegen de Israëlieten streden om de macht over Kanaän. De Filistijnen, meer dan 200 keer genoemd in het Oude Testament, hadden een belangrijke versterkte zeehaven bij Ashkelon aan de Middellandse Zee, die een beetje ten noorden van het hedendaagse Gaza werd ontdekt. Nebukadnessar vernietigde Ashkelon in 604 voor Christus, zoals werd voorspeld door Jeremia en andere profeten in het Oude Testament.^[8]

Ik was echt onder de indruk! Je mag mij volledig naïef noemen, maar ik had geen idee dat al deze plaatsen die in de Bijbel genoemd werden ook echt bestonden! Ik ging weer dieper graven...

Graaf dieper!