De geschiedenis van Israël

De geschiedenis van Israël

En het gaat maar door… gebeurtenis na gebeurtenis… verwijzing na verwijzing… Het Bijbelse verslag van de geschiedenis van Israël stelde mij op geen enkel moment teleur…

De nederlagen van Samaria en Ashdod tegen Sargon II, koning van Assyrië, zoals vastgelegd op zijn paleismuren.^[1] De militaire campagne van de Assyrische koning Sanherib tegen Judea, zoals vastgelegd in de “Taylor Prisma”.^[2] De belegering van Lachis door Sanherib, zoals vastgelegd op de Lachis Reliëfs.^[3] De verwoesting van Nineve, zoals voorspeld door de profeten Nahum en Sefanja en zoals vastgelegd in de Tafel van Nabopolasar.^[4] De nederlaag van Jeruzalem tegen Nebukadnessar, koning van Babylon, zoals vastgelegd in de Babylonische Kronieken.^[5] De Babylonische gevangenschap van Jojachin, koning van Juda, zoals vastgelegd in de “Babylonische Rantsoengegevens”.^[6] De nederlaag van Babylon tegen de Meden en de Perzen, zoals vastgelegd op de Cyrus Cylinder.^[7] De bevrijding van de Joodse gevangenen in Babylon door Cyrus de Grote, zoals vastgelegd op de Cyrus Cylinder.^[8]

Het paleis te Jericho waar Eglon, koning van Moab, vermoord werd door Ehud. De oosterpoort van Sichem waar Gaäl en Zebul de troepen van Abimelech de stad zagen naderen. De Tempel van Baal in Sichem, waar de burgers van Sichem toevlucht zochten toen Abimelech de stad aanviel. De vijver van Gibeon waar de troepen van David en Isboset vochten in de strijd om het koningschap over Israël. Het koninklijke paleis van Samaria waar de koningen van Israël leefden. De vijver van Samaria waar koning Achabs wagen na zijn dood werd schoongewassen. De watertunnel onder Jeruzalem die door koning Hizkia werd gegraven om de stad van water te voorzien gedurende de Assyrische belegering. Het koninklijk paleis in Babylon waar Koning Belsassar het feest hield en Daniël het handschrift op de muur interpreteerde. Het koninklijk paleis, de poort en het plein in Susan, waar de gebeurtenissen plaatsvinden van Ester, de koningin van de Perzische koning Xerxes, en van Mordechai, haar neef.^[9]

Wauw! Slechts anderhalve eeuw geleden verklaarden Europese academici tijdens de “Verlichting” dat de Bijbel (en het Oude Testament in het bijzonder) fictionele geschiedenis was. Hun belangrijkste reden was dat beschavingen zoals de Hittieten, en koningen zoals David, nooit echt hadden bestaan. Welnu, we hebben nu overtuigend archeologisch bewijs voor hun bestaan! Bovendien heeft er in recente jaren een dramatische groei in archeologische ontdekkingen plaatsgevonden! En als de hoofdreden voor de afwijzing van het Oude Testament een gebrek aan bevestigend historisch en archeologisch bewijs was, zou dan niet dezelfde reden moeten bestaan om het Oude Testament te aanvaarden nu we dergelijk bewijs hebben gevonden?

Hoewel de ongeregeldheden in het Midden-Oosten de archeologische ondernemingen enigszins hebben vertraagd, gaat de bevestiging van de betrouwbaarheid van de Bijbel als een historisch document door de archeologie dagelijks verder. En hoewel de afwezigheid van archeologisch bewijs niet noodzakelijkerwijs de afwezigheid betekent van de volkeren, plaatsen of gebeurtenissen, kan het met klem worden gesteld dat nog nooit een archeologische ontdekking een Bijbelse verwijzing heeft ontkend. Dr. Nelson Glueck, waarschijnlijk de belangrijkste moderne autoriteit op het gebied van Israëlische archeologie, zei:

Geen enkele archeologische ontdekking heeft ooit een enkele Bijbelse verwijzing tegengesproken. Grote aantallen archeologische vindingen zijn gedaan die of in duidelijk overzicht of in exact detail historische verklaringen in de Bijbel hebben bevestigd. Daarnaast heeft een gedegen evaluatie van Bijbelse beschrijvingen vaak geleid tot verbazingwekkende ontdekkingen.^[10]

Dit was ondertussen echt een onverwachte en opwindende reis voor mij geworden…

Vervolg je reis!