Evolutie en het fossielenbestand
En een laatste gedachte:
In de jaren na Darwin hoopten zijn aanhangers voorspelbare progressies te vinden… deze zijn niet gevonden – en toch sterft het optimisme een koppige dood, en pure fantasie is de tekstboeken binnengeslopen.[1]
Dus, wat zou Darwin zeggen?
Nu, na meer dan 120 jaar met daarin de meest uitgebreide en nauwgezette geologische exploratie van elk continent en elke oceaanbodem, is het beeld oneindig veel levendiger en completer dan het was in 1859. Formaties zijn ontdekt met honderden miljarden fossielen en onze musea zijn gevuld met meer dan 100 miljoen fossielen van 250.000 verschillende soorten.
De beschikbaarheid van deze overvloed aan harde wetenschappelijke gegevens zou objectieve onderzoekers in staat moeten stellen om te bepalen of Darwin op het juiste spoor was. Wat is het beeld dat de fossielen ons hebben gegeven? De gaten tussen de hoofdgroepen van organismen zijn zelfs groter geworden en onbetwistbaarder. Zij kunnen niet langer genegeerd of weggerationaliseerd worden door een beroep te doen op de imperfectie van het fossielenbestand.[2]
Bedankt voor het meegaan in dit zijspoor. Nu, terug naar de kennis van de 21e eeuw van microbiologie, genetica en ontwerptheorie…
[1] David M. Raup, "Evolution and the Fossil Record," Science, vol. 213, July 1981, 289. De realiteit van het menselijk fossielenbestand in de laatste eeuw:
Ramapithecus werd algemeen beschouwd als de directe voorouder van de mens. Het is inmiddels vastgesteld dat hij slechts een uitgestorven soort Orangoetan is.
Piltdown-mens werd in de publicaties meer dan 40 jaar lang opgehemeld als de ontbrekende schakel. Maar hij is een vervalsing gebleken gebaseerd op een menselijke schedel en de kaak van een Orangoetan.
Nebraska-mens was een vervalsing gebaseerd op een enkele tand van een zeldzaam soort varken.
Javamens was gebaseerd op wazig bewijs van een dijbeen, een schedelpan en drie tanden die verspreid over een groot gebied werden gevonden over een tijdsperiode van een jaar. Het is nu gebleken dat de botten gevonden zijn in een gebied met vele menselijke resten. Het dijbeen wordt nu als menselijk beschouwd, terwijl de hersenpan van een aap afkomstig bleek te zijn.
Neanderthaler werd traditioneel afgeschilderd als een voorovergebogen aapmens. Het is nu alom aanvaard dat deze houding veroorzaakt werd door een ziekte en dat de Neanderthaler gewoon een variant van de mens is.
Australopithecus afarensis, ofwel "Lucy", werd jarenlang beschouwd als een ontbrekende schakel. Maar studies van het binnenoor, schedel en botten hebben aangetoond dat zij slechts een pigmee-chimpansee was die een beetje meer rechtop liep dan sommige andere apen. Zij was niet op weg om een mens te worden.
Homo erectus wordt over de hele wereld gevonden. Hij is kleiner dan de gemiddelde mens van onze tijd, met een proportioneel kleiner hoofd en hersenafmeting. Maar de hersengrootte is binnen het bereik van de moderne mens en studies van het middenoor hebben aangetoond dat hij hetzelfde was als de huidige Homo Sapiens. Resten zijn over de hele wereld gevonden in de nabijheid van gewone mensen, wat co-existentie suggereert.
Australopithecus africanus en Pekingmens werden jarenlang gepresenteerd als ontbrekende aap-mens schakels, maar worden nu beiden beschouwd als Homo erectus.
Homo habilis wordt nu algemeen beschouwd als een samenstelling van delen van verschillende andere "soorten", zoals Australopithecus en Homo erectus, en wordt in het algemeen niet beschouwd als een geldige classificatie.
[2] Luther D. Sutherland, Darwins Enigma: Fossils and Other Problems, 4th edition, Master Books, 1988, 9.
Copyright © 2002-2021 AllAboutTheJourney.org, Alle rechten voorbehouden
