Het Evangelie van Johannes
Het Evangelie van Johannes
Johannes schreef eveneens een grote brok van het Nieuwe testament, waaronder zijn Evangelie, brieven, en het boek Openbaring, dus hier ging ik verder… Nogmaals, ik concentreerde me nog niet op het “theologische gedoe” – ik wilde eerst de “historische” elementen testen…
Nou, ik ontdekte dat de nauwkeurigheid van Johannes eveneens wordt ondersteund door recente ontdekkingen.
In het Evangelie van Johannes geneest Jezus een man bij de vijver van Betzata. Johannes beschrijft dat de vijver vijf zuilengangen heeft.[1] Tot voor kort was deze locatie een bron voor academisch scepticisme. Maar toen ontdekten archeologen, 13 meter onder de grond, een vijver met vijf zuilengangen, en een omliggend gebied dat perfect voldoet aan de beschrijving van Johannes.[2] Later in de tekst beschrijft Johannes de vijver van Siloam,[3] nog zo’n plaats die honderden jaren lang omstreden was. Nou, archeologen hebben deze vijver in 1897 ontdekt.[4]
Daarnaast beschrijft Johannes in zijn Evangelie hoe Pontius Pilatus in zijn rechtszetel Jezus toespreekt in een plaats die “Mozaïekterras” (“Gabbataha” in Hebreeuws) werd genoemd.[5] Honderden jaren lang gebruikten geleerden deze “mythe” om het verslag van Johannes over Jezus en de rechtszaak door Pilatus te verwerpen. Maar beroemd archeoloog William Albright ontdekte dat deze plaats in feite het gerechtshof van de Toren van Antonia was, dat door de Romeinen in 66-70 na Christus werd vernietigd. Het bleef begraven toen Jeruzalem ten tijde van Hadrianus werd herbouwd, maar het werd recentelijk blootgelegd toen nieuwe uitgravingen werden uitgevoerd.[6]
Oké, dat is prachtig bewijs voor het bestaan van de locaties, maar hoe zit het met die grootse persoonlijkheden, zoals Pontius Pilatus, de procurator van Rome die de rechtszaak van Jezus voorzat?
Nou, in 1961 ontdekten archeologen een stuk van een gedenkplaat in Caesarea, een Romeinse stad aan de Middellandse Zeekust van Israël. De plaat was in Latijn beschreven en ingebed in een deel van de treden die leidden naar het Amfitheater van Ceasaria. De inscriptie bevat het volgende: “Pontius Pilatus, Prefect van Judea heeft ter ere van Tiberius een tempel gewijd aan het volk van Caesarea.” Keizer Tiberius regeerde van 14 tot 37 na Christus, wat perfect overeenkomt met het verslag in het Nieuwe Testament dat meldt dat Pontius Pilatus als gouverneur regeerde van 26 tot 36 na Christus.[7]
Tacitus, een bekend Romeins historicus uit de eerste eeuw, maakt ook melding van Pontius Pilatus:
Christus, waarin de naam zijn oorsprong had, leed de ultieme straf tijdens de heerschappij van Tiberius in de handen van één van onze procurators, Pontius Pilatus…[8]
Wacht. Las ik dat juist? Een Romeins historicus vermeldt niet alleen een Romeins gouverneur, Pontius Pilatus, maar hij vermeldt ook Christus – en zijn lijden door toedoen van Pilatus! Ik vond dat erg overtuigend! Mij was altijd geleerd dat Jezus Christus en de gebeurtenissen van het Nieuwe Testament alleen maar in de Bijbel waren vastgelegd.
Ik was helemaal van mijn stuk…! Zijn er andere geschriften buiten de Bijbel die mensen en gebeurtenissen uit het Nieuwe Testament noemen – zelfs Jezus zelf misschien?
Ik plaatste een grote asterisk in mijn aantekeningen... Ik zou hier zeker op terugkomen…!
Oké, wat nu?
Al deze dingen gebeurden – historisch gezien, bedoel ik… Maar ik accepteerde de theologische implicaties van deze gebeurtenissen nog steeds niet, al was het duidelijk dat deze hadden plaatsgevonden… Ze waren geen mythen…. Ze waren geen oplichterij… Ze waren historische gebeurtenissen.
Maar, hoe kon ik nou de diepgang van deze gebeurtenissen testen? Wat dreef de schrijvers van de Bijbel tot zo'n enorme hartstocht? Wat dwong deze mensen ertoe om zo’n fundamentele boodschappen te schrijven in relatie tot deze historische gebeurtenissen?
Kom op zeg! Bestonden er nou echt Goddelijke beginselen voor al deze boeken? Intellectueel wist ik nu dat er iets “metafysisch” bestond… Meer dan “metafysisch” – iets met een intelligentie. Maar kon ik echt aanvaarden dat deze boeken van buiten onze dimensies van plaats en tijd afkomstig waren…?
Ik was bereid om de Bijbel te accepteren als een heel bijzonder boek. Ik was zelfs bereid om te verklaren dat het historisch betrouwbaar was. Maar het idee van “Goddelijke inspiratie” leek me nog steeds wat te ver gaan. Ik kon mijn sceptische brein daar gewoonweg niet toe brengen…
Als God daadwerkelijk dit boek aanleverde van buiten onze vier dimensies, zou hij het ons dan niet gewoon vertellen? Ik begrijp dat de schrijvers van de Bijbel zeggen dat het “Goddelijk geïnspireerd” is, maar dat is wat mij betreft niet goed genoeg. Ik heb gewoon het idee dat God ons wel iets zou hebben gegeven om het hele verhaal aan op te hangen, als Hij werkelijk dit boek aan de mensheid had overgedragen via een groep van ongeveer 40 menselijke schrijvers... Ja, ik ben overrompeld door de historische werkelijkheid, de archeologische ondersteuning en de interne integriteit van de Bijbel – het bewijs is fantastisch, en het maakt de Bijbel zonder twijfel bijzonder – maar hoe kan er nu ooit van mij verlangd worden dat ik het ravijn overspring dat bestaat tussen “een heel bijzonder boek” en een “een door God ingegeven brief”?
[1] Johannes 5:1-15.
[2] http://www.digbible.org/tour/bethesda.html.
[3] Johannes 9:7.
[4] http://www.bible-history.com/jerusalem/
firstcenturyjerusalem_pool_of_siloam.html.
[5] Johannes 19:13.
[6] William Albright, The Archaeology of Palestine, Penguin Books, 1960.
[7] Price, The Stones Cry Out, 307-308.
[8] Tacitus, Annales, Historiae, Hoofdstuk 15, paragrafen 54.
